De SGP onder vuur

Verrassend is de uitspraak van de Haagse rechtbank tegen de staat en de SGP aangaande de vrouwendiscriminatie bij deze partij. Kennelijk wordt een toch vooral principiëel bedoeld verdrag als het internationaal Verdrag Tegen Vrouwendiscriminatie hier beschouwd als een autoritatieve bron voor rechterlijke revisie. Dat een dergelijk verdrag van toch mineur belang een dergelijk serieuze stap mogelijk kan maken is des te verbazender als je je bedenkt dat de Nederlandse Grondwet wèl actief het afdwingen van die Grondwet tegen de formele wetgeving verbiedt. Dus basisrechten zoals in onze Grondwet geformuleerd zijn/horen te zijn kunnen niet worden afgedwongen, maar een verdrag als deze met een dermate groot gebakken lucht-gehalte wel.

Gelukkig is de uitspraak ook niet zo drastisch dat dit een verbod van de SGP op zou leveren. Wel wordt echter de staatssubsidie ingehouden, hetgeen kennelijk (volgens de nieuwsberichten) ongeveer twee-derde van het inkomen van de partij is. Ik ben net zo weinig aanhanger van de vrouwonvriendelijke opstelling van de SGP als enig ander zinnig mens, maar niettemin moet het toch duidelijk zijn dat men niet de ene partij subsidie kan gaan geven en de ander niet omdat men van de ander de standpunten niet leuk vindt. Dat het de rechterlijke macht hier is die dat beslist en niet de wetgevende of uitvoerende is dan iets acceptabeler, maar nog vind ik het teleurstellend vanuit politiek-filosofisch oogpunt.

Geluk bij een ongeluk is dat het bij velen nu wel de vraag oproept, waarom er überhaupt eigenlijk subsidie wordt verleend aan politieke partijen. Als je er over nadenkt heeft een dergelijke subsidie slechts één effect: het verleent partijen die al gevestigd zijn een voordeel ten opzichte van nieuwkomers, want de subsidie neemt drastisch toe per hoeveelheid zetels en leden. Ik zal nog zo vriendelijk zijn om de opstellers van de nieuwe Wet Subsidiëring Politieke Partijen (Juni 2005) niet van kwade bedoelingen te verdenken, maar dit is wel het effectief resultaat. Ware er geen subsidie voor enige politieke partij, dan zou telkens weer elke partij afhankelijk van de publieke steun van het moment een gelijke strijd moeten voeren.

Saillant detail: in de Senaatsdiscussie over de wetswijziging in 2005 betreffende dit onderwerp was SGP-senator Holdijk, mede sprekend namens de ChristenUnie, van mening dat het "beter zou zijn als de politieke partijen financieel geheel onafhankelijk kunnen opereren".
Door Matthijs Krul @ 23:51